Prof. Plinio Corrêa de Oliveira (1908-1995).
Javier Pérez-Roldán y Suanzes-Carpegna is een Spaanse advocaat, die een nieuwe Spaanse editie heeft bezorgd van Revolutie en Contrarevolutie, het hoofdwerk van prof. Plinio Correa de Oliveira. De Nederlandse editie daarvan is uitgeven door Cultuur onder Vuur.
Pérez-Roldán is gespecialiseerd is in familierecht. Hij schrijft voor veel publicaties en tijdschriften en levert regelmatig bijdragen aan tal van media. Hij is ook promotor van talrijke maatschappelijke initiatieven gericht op het bevorderen van echte burgerparticipatie in het politieke en sociale leven, en is voorzitter van het Centro Jurídico Tomás Moro en de European Association of Family Lawyers.
Waarom besloot u de klassieker ‘Revolutie en contrarevolutie’ te laten herdrukken?
Omdat de meeste katholieken vandaag de dag verbijsterd en bezorgd zijn over de staat waarin we ons bevinden. En de meesten van hen zijn verbijsterd, weten niet hoe we hier terecht zijn gekomen en, nog belangrijker, weten niet hoe ze hieruit kunnen komen. We kunnen zelfs zeggen dat veel katholieken die hun geloof hebben behouden op het punt staan de doodzonde van de wanhoop te begaan.
Om op een ordelijke manier te leven heeft de mens het contingentieprincipe nodig, dat wil zeggen een voorspellende verklaring die hem in staat stelt de reden voor gebeurtenissen en hun oorzaken te kennen. Anders hebben ze het gevoel in een chaotische wereld te leven, waar niets voorspelbaar is, en dit geeft hun angst vanwege de onzekerheid waaraan ze onderhevig zijn. Het lezen van en mediteren over dit boek geeft echter inzicht in wat er gebeurt, zowel in de wereld als in de kerk.
In hoeverre is het thema vandaag de dag nog relevant?
Zoals je aan het begin zei, is het boek Revolutie en Contrarevolutie een klassiek werk, en die leven buiten de mode, dus ze zijn altijd relevant. Voor sommigen is het moeilijk om te weten wanneer een werk klassiek genoemd kan worden, maar het is eenvoudiger dan het lijkt. Iets is klassiek, in deze zin, als het niet beter kan. Toen het boek werd geschreven, in 1959, waren we al enkele eeuwen ondergedompeld in de revolutionaire storm, en de huidige storm is dezelfde, want de revolutie is een proces, en vandaag de dag zitten we, net als in 1959, in datzelfde proces.
Waarom is dr. Plinio erin geslaagd om op een eenvoudige, toegankelijke en prettige manier uit te leggen wat de Revolutie werkelijk is?
Omdat de strijd tussen Revolutie en Contrarevolutie van levensbelang is voor iedereen, niet alleen voor geleerden en historici. Ieder gevormde persoon moet, alleen al door het feit dat hij dat is, een contrarevolutionair zijn, omdat de strijd tegen de revolutie de belangrijkste verplichting is van iedere katholiek sinds het ontstaan van de zogenaamde ‘moderniteit’.
Dr. Plinio heeft zich altijd onderscheiden, zowel in zijn lezingen als in zijn geschreven werken, door zijn helderheid en eenvoud. En dit is waarom zijn werken begrepen kunnen worden door ieder mens van goede wil. Duidelijkheid en eenvoud zijn het beste bewijs dat een leraar of popularisator het onderwerp beheerst en het in zijn geheel wil overbrengen aan zijn studenten of publiek. Als een leraar of popularisator niet duidelijk is, betekent dit dat hij het onderwerp niet beheerst, dat hij liegt en zijn publiek probeert te misleiden, of dat hij uit trots of tegenzin niet wil overbrengen wat hij weet.
Misschien bereiken andere boeken over de Revolutie met een meer kritisch of technisch apparaat alleen specialisten of een zeer select publiek?
Er bestaan inderdaad andere boeken die het proces van Revolutie en Contrarevolutie behandelen. Sommige staan echter zo vol met citaten of zijn zo lang dat ze misschien meer eruditie dan wijsheid bevatten en in elk geval zijn ze moeilijk te lezen in een wereld als de onze, waar we geen tijd hebben door onze vele onbelangrijke bezigheden.
Kunt u uitleggen wat Contrarevolutie is en concrete aanwijzingen geven hoe je een goede contrarevolutionair kunt zijn?
Hoewel je dit het beste kunt weten door het boek te lezen, te bestuderen en erover te mediteren, kunnen we in het algemeen zeggen dat de Contrarevolutie een proces is van het herstellen van orde. En niet zomaar een orde, maar de vrede van Christus in het Koninkrijk van Christus. Kortom, het is het herstel van de christelijke beschaving, sober, hiërarchisch, sacraal, anti-egalitair en anti-liberaal.
De contrarevolutionair is degene die weet wat Revolutie en Contrarevolutie zijn, Revolutie haat en Contrarevolutie liefheeft, en deze haat en liefde tot de as van zijn leven maakt. En bovenal is de contrarevolutionair degene die zich ervan bewust is dat het innerlijke leven voorrang moet hebben en de basis moet zijn van het activisme, omdat er geen authentiek contrarevolutionaire actie is als deze niet voortkomt uit een goed gefundeerd gebedsleven.
Waarom zou het analyseren van de huidige realiteit door het prisma van Revolutie en Contrarevolutie tot de kern van de zaak moeten gaan, ver voorbij het oppervlakkige onderscheid tussen links en rechts?
Omdat onze belangrijkste problemen niet politiek, noch partijgebonden, noch sociaal zijn: ze zijn moreel. Al in de negentiende eeuw zag Donoso Cortés duidelijk dat achter elke politieke kwestie een theologisch probleem schuilging en dat de ketterij van die tijd haar arrogantie niet beperkte tot “het theoretisch verkondigen van haar ketterijen en dwalingen, maar veeleer de satanische vermetelheid die ze aan de dag legt om de ketterijen en dwalingen waarin de voorbije eeuwen gevallen zijn, toe te passen op de huidige maatschappij”. Vandaag de dag staan rechts en links in dienst van hetzelfde revolutionaire proces en daarom is het grote onderscheid dat iedere katholiek moet maken het onderscheid tussen revolutie en contrarevolutie.
Waarom is de uiteenzetting van de drie diepten van de Revolutie (in tendensen, ideeën en feiten) zo nauwkeurig en toekomstgericht?
De belangrijkste nieuwigheid van het werk van dr. Plinio was juist de uitleg van de drie diepten van de revolutie, en in het bijzonder het uitzonderlijke belang van tendensen, gewoonten en omgevingen als wegen waarlangs revolutie of contrarevolutie binnendringt. En het is een feit dat het tendensen zijn die de mens op de een of andere manier vormen, en daarom, als de heersende tendensen revolutionair zijn, vergemakkelijken ze uiteindelijk de prestaties van de revolutie. De tendens zou zoiets zijn als de stormram die een bres slaat in de vestingmuur.
In hoeverre zijn veel van de dingen waar Plinio voor waarschuwde werkelijkheid geworden?
Dr. Plinio beschreef het revolutionaire proces met profetische helderziendheid. En omdat hij in 1959 werd geschreven, anticipeerde hij dus op de huidige stand van zaken.
Hoe kan dit boek de katholieken van vandaag helpen en in hoeverre zou het een naslagwerk voor deze tijd moeten zijn?
Dit boek zal elke lezer de richtlijnen geven om onze wereld van vandaag te begrijpen. Bovenal zal het hem de richtlijnen geven om de latente gevaren van de Revolutie te identificeren, die vaak onopgemerkt blijven door velen, die er daarom weerloos tegen zijn. En het zal hem ook richtlijnen geven over de juiste volgorde van alle contrarevolutionaire neigingen en handelingen. In die zin is het geen belangrijk of naslagwerk, maar een essentieel werk. En vooral voor iedereen die de belangrijkste activiteit van de mens serieus wil nemen: heilig zijn, naar de hemel gaan.
Vertel ons over de liefde en loyaliteit van dr. Plinio Corrêa de Oliveira aan de Kerk en zijn speciale missie in de 20e eeuw…
Er is een zeer ernstige en helaas wijdverspreide fout, namelijk om elke hartstocht als slecht te beschouwen, terwijl de Catechismus (1762-1764) ons leert dat er passies zijn die moreel goed zijn (als ze bijdragen aan een goede handeling), en slecht in het tegenovergestelde geval. Welnu, Dr. Plinio had van jongs af aan een steeds grotere liefde voor de Kerk. Daarom wilde hij dat er slechts één grafschrift werd gegraveerd in het graf waar zijn overblijfselen rusten: ‘Vir Catholicus, totus Apostolicus et plene Romanus’ (Katholieke man, geheel apostolisch en volledig Rooms).
Dit interview is overgenomen van atfp.it.