Door
6 juli 1809: Generaal Radet geleidt de gearresteerde paus Pius VII naar zijn koets.
Het feest van Onze-Lieve-Vrouw – Hulp der Christenen (Auxilium Christianorum) van 24 mei werd ingesteld door Pius VII per decreet van 16 september 1816. Deze instelling is de laatste en meest liefdevolle bevestiging van de profetie van de Moeder Gods zelf: “En alle geslachten zullen mij zalig prijzen”.
Doel van het feest
Met de instelling van dit feest wilde de Kerk vooral: a) een van de opmerkelijkste gebeurtenissen uit de geschiedenis van het katholicisme herdenken, waarin Maria duidelijk haar macht toonde; b) het vertrouwen van de gelovigen in de Allerheiligste Maagd Maria vergroten.
Paus weigerde scheiding
De gebeurtenis was als volgt: Napoleon, die wetten en tradities alleen respecteerde als het hem uitkwam, haatte paus Pius VII omdat die weigerde het huwelijk van Jérôme Bonaparte, die wettig getrouwd was met een protestantse vrouw, de dochter van Noord-Amerikaanse kooplieden, ongeldig te verklaren.
Napoleon heft Kerkelijke Staat op
Zonder de moeite te nemen om een plausibel excuus te zoeken, gaf hij generaal Miollis opdracht om Rome namens hem te bezetten en verklaarde: “Als keizer van Rome eis ik de teruggave van de Kerkelijke Staat, een geschenk van Karel de Grote. Ik verklaar het Rijk der Pausen voor beëindigd”. Pius VII protesteerde tegen deze ongehoorde willekeur en in de nacht van 10 op 11 juni 1809 verscheen de bul van excommunicatie tegen de Franse troonopvolger op de deur van de Sint-Pietersbasiliek.
Arrestatie van de paus
Diezelfde nacht, om 2 uur ‘s nachts, drong generaal Radet het Quirinaalpaleis binnen, waar hij de paus met al zijn pontificale attributen in een van de grote zalen van het verlaten paleis aantrof, met kardinaal Pacca aan zijn voeten.
‘Doe afstand van Kerkelijke Staat’
Generaal Radet, die zich een crimineel voelde, ook al was hij daarheen gegaan om de Heilige Vader te arresteren, zei met bevende stem: “Het is aan mij om een zeer onaangenaam bevel uit te voeren: maar omdat ik een eed van trouw en gehoorzaamheid aan mijn keizer heb gezworen, moet ik die nakomen: in naam van de keizer verklaar ik u dat u afstand moet doen van de burgerlijke regering van Rome en de Kerkelijke Staat, en als u weigert dit te doen, breng ik u naar generaal Miollis.”
Antwoord paus: nee
Pius VII antwoordde met een vaste en kalme stem: “U denkt dat het uw plicht is om de bevelen van de keizer uit te voeren, aan wie u trouw en gehoorzaamheid hebt gezworen. U moet zich realiseren hoe verplicht wij zijn om de rechten van de Heilige Stoel te respecteren, wij die daaraan door zoveel eden gebonden zijn. Wij kunnen geen afstand doen van wat ons niet toebehoort; de wereldlijke macht behoort toe aan de katholieke Kerk en wij zijn slechts de beheerder ervan. De keizer kan ons afslachten, maar wij zullen hem niets geven van wat hij van ons vraagt.”
Zelfs brevier was verboden
Radet leidde de Opperpriester en kardinaal Pacca naar een koets. De beproeving van de verheven oude man, die met de invasie van Rome net begonnen was, werd nu voortgezet. Alle mensen die de Paus omringden en zijn vertrouwen verdienden waren verwijderd, zodat de isolatie zijn angst zou vergroten. Het brevier was hem verboden.
Volk loopt te hoop
De oude Plaatsbekleder van Christus op aarde werd niet naar generaal Miollis gebracht, maar naar zijn gevangenis op weg naar Frankrijk. Zodra het nieuws van het vertrek van de paus zich verspreidde, haastte het volk zich om zich aan de voeten van Zijne Heiligheid te werpen en Pius VII zegende de gelovigen vanuit het raam van zijn koets.
Kroning van Onze Lieve Vrouw
Het dieet van de gevangenen, zoals de vrijmetselaars van Frankrijk ze noemden, was echter zo karig dat Zijne Heiligheid, verzwakt, ernstig ziek werd. Het was tijdens zijn beproevingen, terwijl Pius VII ten dode gedoemd was in Savone en de vijanden van de Kerk spraken over de laatste der pausen, dat Pius VII de gelofte aflegde om Onze Lieve Vrouw plechtig te kronen.
De kansen keren
In 1812 werd de paus naar Parijs vervoerd, waar hij de grootste kwellingen te verduren kreeg. Onverwacht veranderde echter alles. Napoleon verloor de slag bij Leipzig en moest kort daarna zijn troonsafstand ondertekenen in hetzelfde kasteel als waarin de Paus gevangen zat.
Moeder van Barmhartigheid gekroond
Pius VII keerde onmiddellijk terug naar Savone, waar hij in aanwezigheid van de Koningin van Etrurië en de Koning van Sardinië, en een enorm aantal kardinalen het beeld van de Moeder van Barmhartigheid kroonde en maakte (op 24 mei 1814, -red.) onmiddellijk zijn plechtige intocht in Rome, enthousiast toegejuicht door de menigte. Terwijl de Paus het volle genot van zijn rechten terugkreeg, wachtte Napoleon op Sint-Helena op de tijd om rekenschap af te leggen aan Degene die zich niet haast om die op te eisen.
Moeder Gods, middelares aller genaden
Pius VII schreef de overwinning van de Kerk op de krachten van de Revolutie toe aan de krachtige voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria. En voor katholieken die vandaag de dag in zoveel landen vervolgd worden, is het verstandig om te onthouden dat, hoewel er nog steeds gewone vervolgers zijn zoals Napoleon, de Moeder van God nog altijd dezelfde uitdeelster van genaden is…
Deze tekst is overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en is oorspronkelijk verschenen in het tijdschrift Legionário, nr. 349 van 21 mei 1939.