Onze Lieve Vrouw verschijnt aan de zeven stichters van de Orde der Servieten (detail van schilderij door onbekende schilder).
Op het feest van Maria Hemelvaart in 1233 verscheen de Heilige Maagd aan zeven adellijke Florentijnen met de aansporing de wereld te verlaten. Zij stichtten de orde van de Servieten, ‘slaven van Maria’, die de devotie tot de Zeven Smarten van Maria verspreidt. De sterfdag van de langstlevende van de stichters, Alessio de Falconieri (+1310), is nu hun gedachtenis: 17 februari.
Voorbode devotie H. Grignion de Montfort
Vandaag is het feest van de Servieten van Maria. Dit is een van de oudste orden die speciaal is opgericht om de devotie tot Onze Lieve Vrouw te verspreiden. De titel Servieten van Maria is heel mooi, dat wil zeggen: dienaren van Maria, slaven van Maria. Het is duidelijk dat deze titel de voorbode is van de devotie van de heilige Louis-Marie Grignion de Montfort, namelijk de devotie van de slavernij voor Onze Lieve Vrouw; maar slavernij in de juiste zin van het woord, dat wil zeggen een volledige onthechting van alle goederen, verleden, heden en toekomst, die in de handen van Onze Lieve Vrouw zijn gelegd, inclusief de geestelijke goederen, die de verdiensten van onze goede werken zijn.
Is term ‘slaaf van Maria ’ onwaardig?
Deze titel is heel goed omdat hij ook dient om het verschil aan te geven tussen goede katholieke vroomheid en de Revolutie. U weet waarschijnlijk dat er een aantal hedendaagse theologen zijn die de titel die de heilige Louis Grignion de Montfort in zijn wijdingsakte geeft, en de uitdrukking die hij in heel zijn Verhandeling over Onze Lieve Vrouw gebruikt, onwaardig vinden voor de mens van de twintigste eeuw. Het was iets wat vroeger gebruikt kon worden, maar in onze tijd, waarin de slavernij is afgeschaft en waarin er geen dienaren meer zijn, is niemand meer een dienaar, zelfs niet van Onze Lieve Vrouw.
Het is eervol slaaf van Maria te zijn
Ten opzichte van Onze Lieve Vrouw zouden we ons dus zonen mogen noemen, maar geen slaven, want de menselijke waardigheid verdraagt niet de titel van slavernij, ook niet ten opzichte van Onze Lieve Vrouw. Dit is duidelijk een egalitaire en revolutionaire stelling, die ik hier niet de mijne zal maken. Ten opzichte van Onze Lieve Vrouw, die de absolute Koningin van Hemel en Aarde is, is iedereen een dienaar en is het een eer om haar dienaar te zijn. Zodat in relatie tot Haar ons streven, en juist ons verlangen in ons leven, is om ware slaven van Haar te zijn. En als slaven zijn wij waarlijk zonen, en als zonen zijn wij waarlijk slaven, omdat wij Haar liefhebben als zonen en Haar willen dienen als slaven.
Servieten zijn dienaren
En deze zeven heiligen die deze religieuze Orde stichtten, wilden hun Orde de titel geven van Orde der Servieten, dat wil zeggen van de dienaren, de Orde der slaven. De Kerk heeft deze zeven heiligen heilig verklaard, de door hen gestichte orde ingesteld, goedgekeurd en de regels van die orde afgekondigd, onder de naam Servieten. Daarom geeft het eigen leergezag van de Kerk op verschillende manieren aan dat we ten opzichte van Onze Lieve Vrouw dienaren moeten zijn.
Alle hiërarchieën verstoren
U ziet hier de demonische geest van de Revolutie, die, zonder enige vorm van superioriteit, niet tevreden is met het verstoren van de hiërarchie op aarde, of die nu kerkelijk of wereldlijk is, maar tegelijkertijd de ongelijkheden in de bovennatuurlijke orde wil verstoren, en niet wil dat er de immense ongelijkheid is die Onze Lieve Heer geplaatst heeft tussen zijn Moeder, als koningin van alle engelen, van alle heiligen, van het hele universum, en alle andere schepselen die een afgrond verwijderd zijn van onze Lieve Vrouw.
Onze Lieve Vrouw krijgt wat zij vraagt
Laatst had ik de gelegenheid om eraan te herinneren dat als Onze Lieve Vrouw zelf iets vraagt, zelfs zonder de hulp van een heilige, zij het krijgt. Als alle engelen en heiligen in de hemel zelf om iets zouden vragen, zonder haar hulp, zouden ze het niet krijgen. Zo is haar heerschappij een volledige en absolute heerschappij. En er is geen grotere onzin dan dit ook maar enigszins in twijfel te willen trekken. Wel, dit is de geest van de revolutie, dit is de geest van het egalitarisme en dit is de wortel van het atheïsme. De wortel van het atheïsme is de haat dat er een heer in de hemel is die over ons regeert, want er kan nergens een heer zijn, geen soort heer.
Marx: gehoorzamen is vervreemding
Karl Marx bracht dit heel goed onder woorden, hij noemde dit vervreemding in de zin van het woord alienum. Vervreemding was de handeling waarbij de mens een deel van zichzelf, dat wil zeggen de heerschappij over zichzelf, afstaat aan een ander. Het is dus vervreemding voor een baas om het werk te bevelen; het is vervreemding voor een vader om zijn zoon te bevelen; het is vervreemding voor een man om zijn vrouw te bevelen; het is vervreemding voor een edelman om de gewone man te bevelen; het is vervreemding voor een leraar om zijn leerling te bevelen. Elke vorm van gezag is vervreemding.
Niemand gehoorzamen is revolutionair ideaal
En hij zei dat een van de ergste vervreemding de vervreemding was die de mens tegenover God uitoefende. Dat God niet bestond, was een mythe die de mens verzon om zichzelf te vervreemden. Maar een slechte mythe, omdat de mens zich zo voorstelde dat hij vervreemd was. En wat er moet zijn is geen vervreemding, maar ieder voor zich, of beter, ieder die zichzelf bezit, volledig onafhankelijk is en niemand gehoorzaamt. Dit is het ideaal van het marxisme, het is het ideaal van de revolutie.
Wat zouden eerste Servieten vandaag zeggen?
Wat moeten we vragen van de Servieten? Als deze dertiende-eeuwse Servieten-heiligen vandaag zouden herrijzen en getuige zouden zijn van deze gruwelen, en ze zouden zien uitgesproken door katholieke lippen en geliefd door katholieke harten, wat zouden ze dan zeggen? Welke verontwaardiging zouden ze hebben? Welke verwijten zouden zij maken, welke replieken? We moeten hen vragen hier op aarde in te grijpen en te helpen een ware devotie tot Onze Lieve Vrouw onder de mensen aan te wakkeren. Dit moet onze intentie zijn op de dag van de Servieten.
Het bovenstaande is ontleend aan een informele lezing van 11 februari 1965, vertaald en aangepast voor publicatie zonder revisie van de auteur voor www.pliniocorreadeoliveira.info