Door
De H. Simon Stock ontvangt het Scapulier van Onze Lieve Vrouw.
De Kerk viert op 16 mei het feest van de heilige Simon Stock (1165-1265), een monnik en Karmeliet uit de twaalfde en dertiende eeuw, wiens visioen van de Maagd Maria de bron is van de verering van het bruine Scapulier.
Simon werd in 1165 geboren in het Engelse graafschap Kent. Hij was God als kind al zo toegewijd dat hij op twaalfjarige leeftijd het huis verliet om als kluizenaar in het bos te gaan wonen. Hij onderbrak dit alleen om priester te worden. Nu was een groep monniken in het Heilige Land begonnen om formele erkenning te krijgen als religieuze orde. Hun oorsprong ging volgens sommigen terug tot de bediening van de profeet Elia. De ascetische, contemplatieve levensstijl van de Karmelieten werd gecombineerd met een vurige toewijding aan de Heilige Maagd Maria.
Onze Lieve Vrouw verscheen aan Simon Stock en vroeg hem zijn kluizenaarswoning te verlaten om zich aan te sluiten bij de orde die daar spoedig zou arriveren met de terugkeer van twee Engelse kruisvaarders. Onder de indruk van de gestrengheid van de Karmelieten trad Simon in 1212 toe en werd hij naar Oxford gestuurd om een studie te voltooien. Niet lang na zijn terugkeer bij de orde werd hij benoemd tot vicaris-generaal in 1215.
In 1237 nam Simon deel aan een algemeen kapittel van de Karmelieten in het Heilige Land. Omdat de moslims hen vervolgden, besloot een meerderheid van de monniken om zich in Europa te vestigen – inclusief Simons geboorteland Engeland, waar de orde eeuwenlang zou floreren. Nadat hij in 1247 de algemene overste was geworden, werkte Simon aan de vestiging van de Karmelieten in veel centra van geleerdheid, waaronder Cambridge, Oxford en Parijs.
Pas laat in zijn leven ontving Simon Stock een persoonlijke openbaring over het bruine Scapulier, het kloosterkleed dat door karmelieten werd gedragen. “Aan hem,” zo vermeldt een vroege kroniek, “verscheen de Heilige Maagd met een menigte engelen, die het Scapulier van de Orde in haar gezegende handen hield, en zei: ‘Dit zal een voorrecht zijn voor jou en voor alle karmelieten, dat wie hierin sterft, niet zal lijden onder het eeuwige vuur.'”
Dit visioen was de bron van de devotie van het bruine Scapulier – een traditie die het dragen van een aangepaste versie van het gewaad inhoudt, samen met bepaalde spirituele verplichtingen, voor zowel leken als priesters en religieuzen. Sint-Simon Stock stierf in Frankrijk in 1265, honderd jaar na zijn geboorte.
Prof. Plinio: “Als het gaat over de heilige Simon Stock van de Orde van de Karmel, moeten we het belang van het werk van deze heilige zeer hoog in gedachten houden, om te begrijpen hoe dankbaar we moeten zijn voor het feest dat vandaag wordt herdacht. De aanroeping van Onze Lieve Vrouw van de Karmel vindt zijn oorsprong op de berg Karmel in het Heilige Land, waar ten tijde van het Oude Verbond kluizenaars leefden, biddend en wachtend op een Maagd-Moeder die zou komen en redding zou brengen voor de hele mensheid.
Deze kluizenaars volgden het voorbeeld van Elias, de profeet, die op de berg Karmel bad voor de redding van Israël, dat door een vreselijke droogte ging, toen hij een klein wolkje aan de verre horizon zag. Hij hoopte dat het de broodnodige regen naar Israël zou brengen. De kleine wolk werd groter en bedekte de hele hemel, en eindelijk kwam de gehoopte regen om het volk te redden.
Elias begreep dat dit wolkje een symbool was van de Maagd die zou komen, in verband met de profetieën van Jesaja die over Onze Lieve Vrouw spraken. Degenen die zijn voorbeeld volgden baden ook voor de komst van de Maagd die de Moeder van de Messias zou zijn. In de tijd van het Oude Verbond hadden de kluizenaars van de berg Karmel dus de spirituele opdracht om de komst van Onze Lieve Vrouw te voorzien en daarvoor te bidden
We weten dat sinds de profeet Elia de Orde van de Karmel stichtte, deze de eerste tak van mariale devotie in de wereld vertegenwoordigde, en de profeet Elia vertegenwoordigt het uiterste van de devotie tot Onze Lieve Vrouw, die aan het einde van de wereld zal strijden tegen de antichrist en de laatste vijanden van Onze Lieve Heer. Hij is dus een soort brug van het begin van de devotie tot Onze Lieve Vrouw in de wereld – eeuwen vóórdat Onze Lieve Vrouw geboren werd – naar de strijd tegen de laatste vijanden van Onze Lieve Vrouw, die een einde zullen maken aan Maria’s Koninkrijk. En tegen wie de heilige Elias zal strijden.
Deze Orde werd gesticht door de heilige Elias, waarin de ware devotie van de heilige Louis-Marie Grignion de Montfort vanaf zeer jonge leeftijd werd gecultiveerd; en broeder Hiëronymus [een Karmeliet, -red.] vertelde ons dat er verschillende karmelietenschrijvers zijn die de theorie van de volmaakte devotie tot Onze Lieve Vrouw ontwikkelen in verhandelingen die zelfs nog dateren van vóór de heilige Louis Grignion de Montfort.
Dus in een tijd waarin twee plus twee nog gelijk was aan vier, beschouwden de Karmelieten de spiritualiteit van de heilige Louis Grignion de Montfort als de spiritualiteit die eigen was aan hun Orde. U kunt dus het belang begrijpen van deze brug die geslagen is vanaf het begin van de mariale devotie tot het einde van de wereld, van deze continuïteit voor de ultramontane geest en voor de ware mariale devotie.
Wat was de noodsituatie waarvoor de heilige Simon Stock werd geleid om zijn apostolaat uit te voeren? De Saracenen waren binnengevallen. De Orde van de Karmel, die in het Oosten bestond, werd vervolgd en verdreven, en veel religieuzen trokken naar het Westen om hier te leven. Maar ze acclimatiseerden niet. Er was onverschilligheid tegenover hen, men begreep niet wat ze waren, ze waren enigszins verspreid.
Simon Stock was hun generaal, maar hij oefende geen echt gezag uit over een goed gevormde orde. We kunnen zeggen dat de Orde van de Karmel was veranderd in een wrak dat dreef op een woeste zee, en niet langer in een schip, een juridische structuur, samenhangend en uniform, in staat om een geest te bewaren, te bevorderen, door te geven aan het nageslacht, enz. Het was in deze situatie dat hij, die Engelsman was, met grote toewijding bad tot Onze Lieve Vrouw om haar te vragen de Orde van de Karmel niet te laten sterven.
Dus op het hoogtepunt van deze kwelling waarin de heilige zich bevond, verscheen Onze Lieve Vrouw aan hem en gaf hem het Karmel-scapulier, wat niet precies datgene is wat je om je nek draagt, maar het is dat grote Scapulier van de Derde Orde, dat je als een livrei over je tuniek aantrekt. In feite werd de tuniek in die tijd nog veel gebruikt als gewoon burgerkledingstuk. En de mannen die bij iemand hoorden, droegen over hun tuniek een soort kleinere tuniek, die de vorm had van het huidige Karmelscapulier. Op deze manier gaven de kleur en andere kenmerken aan wie de man bezat, aan wie hij toebehoorde.
Vervolgens gaf Onze Lieve Vrouw aan dat dit haar livrei was, die ze over hun soutane moesten aantrekken. Tegelijkertijd onthulde ze het beroemde ‘sabbatsvoorrecht’ dat verbonden is aan degenen die het Karmel-kapulier dragen: wie dit vroom draagt, heeft de genade van de laatste volharding en gaat naar het vagevuur, als hij dat verdient, maar wordt de eerste zaterdag na zijn dood vrijgelaten.
Na deze tussenkomst van Onze Lieve Vrouw begon de Orde te bloeien, zich buitengewoon te ontwikkelen en leidde tot de Orde van de Karmel, die op haar beurt het Westen – om maar drie mensen te noemen – de heilige Teresa de Grote, de heilige Johannes van het Kruis en de heilige Theresia van het Kind Jezus schonk. Met andere woorden, drie zonnen aan het firmament van de Kerk. Maar meer dan dat – en ik aarzel niet om te zeggen dat het meer is – hij zorgde voor de continuïteit van de Orde tot op de dag van vandaag… Je ziet dus wat een enorme missie deze heilige vervulde.
Hij was de schakel tussen het westerse en oosterse leven van de Orde. En op het moment dat deze soort landengte tussen deze twee historische continenten zo dun werd dat ze leek te verdwijnen, was het precies op dat moment dat Onze Lieve Vrouw tussenbeide kwam om die te redden en veel meer te geven dan voorheen. De Orde bloeide in het Westen veel meer dan in het Oosten. En met deze twee privileges gaf ze een precies idee van hoe je op Onze Lieve Vrouw moet vertrouwen en wat haar rol is in de werken die ze liefheeft.
In de werken die ze liefheeft… kunnen dingen op een punt komen dat ze bijna helemaal uit elkaar vallen, bijna helemaal versplinteren. Alles is verloren. Maar dat is het moment dat ze zich voorbehoudt om in te grijpen. Joseph de Maistre zei het goed: de grote interventies van God worden voorafgegaan door een fase waarin alles verloren is, zodat het volkomen duidelijk wordt dat geen enkele menselijke hulp nog goed kan zijn.
Als eenmaal bewezen is dat al het menselijke heeft gefaald, grijpt God in het uur van verlatenheid en chaos, op voorspraak van Onze Lieve Vrouw, in en redt de situatie. En dit is precies wat er gebeurde in het leven van de heilige Simon Stock. Met andere woorden, een prachtige les in vertrouwen die door de eeuwen heen is doorgegeven.
Voorzover het tekst van prof. Plinio betreft, is deze overgenomen van pliniocorreadeoliveira.info en ontleend aan een conference die hij op 16 mei 1966 gegeven heeft.
Plinio Corrêa de Oliveira
All rights reserved. Permite-se a cópia de matérias, desde que sem alteração e com indicação da fonte.
